اتمام حجت جهاني در غدير
[صفحه 19] البته فضاي ظلماني جامعه ي مسلمين پس از رحلت پيامبر صلي الله عليه و آله- که گفتن و نوشتن معارف و سنن پيامبر صلي الله عليه و آله سالهاي متمادي در آن ممنوع بود- سبب شد که مردم نتوانند سخنان سرنوشت سازِ پيامبرِ دلسوزشان در آن مقطع حساس را بازگو کنند و در فکر اجراي آن در عينيت جامعه باشند. پيداست که مطرح کردن غدير مساوي با برچيدن بساط غاصبينِ خلافت بود، و آنان هرگز اجازه ي چنين کاري را نمي دادند. اما غدير، بصورتي در سينه ها جاي گرفت که عده ي زيادي خطابه ي غدير يا قسمتي از آن را حفظ کردند و براي نسلهاي آينده به يادگار گذاشتند، و هيچکس را قدرتِ منع از انتشار چنين خبر مهمي نبود. لذا بين قاطبه ي مسلمين، هيچ حديثي به اندازه ي «حديث غدير» روايت کننده ندارد، و گذشته از تواترِ آن، از نظر رجال و درايت فوق العاده است. پيامبر صلي الله عليه و آله با توجه به آينده ي بلند مدت دين الهي تا آخرين روز دنيا و دامنه ي وسيع مسلمين در حد جهاني، جانشينان خود تا روز قيامت را در اين خطابه ي رسمي به جهانيان معرفي فرمودند. اگر گروههايي از مسلمين در طول زمانها همچنان در مقابل جانشينان حقيقي پيامبرشان سر تعظيم فرود نياورده و نمي آورند، ولي جمع عظيم شيعيان در طول تاريخ فقط علي بن ابي طالب و يازده فرزند او را جانشينان پيامبر صلي الله عليه و آله مي دانند. اگر اجتماع آن روزِ مسلمين، خلافتِ بلافصل اميرالمؤمنين عليه السلام را در مرحله ي عمل نديدند، ولي بسياري از نسلهاي بعدي مسلمانان وصي واقعي پيامبرشان را شناختند که اين بالاترين هدف از «غدير» بود. [صفحه 20]
جا داشت بيش از يکصد و بيست هزار نفر حاضر در غدير، هر يک به سهم خود خطبه ي غدير را حفظ کنند و متن آن را در اختيار فرزندان و فاميل و دوستان خود قرار دهند.
صفحه 19، 20.