غلامپور (غلامرضا)
در غدير خم، طلوع نور بود کارواني شد مقيم آن زمين غرق شادي جمله ي افلاکيان جبرئيل آورد پيغام از خدا گفت: آوردم به فرمان کريم امّتت را آگه از اين راز کن داد فرمان خاتم پيغمبران (ص) بر فراز منبر آن والا مقام گفت پيغمبر (ص) که بعد از من علي (ع) پس بخوانيد اي قدح نوشان خُم خانه زاد خانه ي امن خدا خانه زاد کعبه نوري منجلي است خانه زاد کعبه بر دوشش به شب تا مبادا کودکي بي نان و آب [صفحه 223]
کعبه ي دلها
خم تجلّي گاه، کوه طور بود
کاروان سالار، ختم المرسلين (ص)
خُرّم و سرمست خيل خاکيان
بر حبيب او، رسول مصطفي (ص)
بهر تو اينک پيامي بس عظيم
عقده از کار دو عالم باز کن
تا به پا شد منبري در آن مکان
کرد حجّت بر مسلمانان تمام
رهبر خلق و امام است و ولي
آيه ي «اَليومَ اَکْمَلْتُ لَکُمْ»
شد وصيّ و جانشين مصطفي (ص)
کعبه ي دلهاي مشتاقان علي (ع) است
«مي برد شام يتيمان عرب»
سر نهد بر بستر و بالين خواب[1] .
صفحه 223.