ميثم (غلامرضا سازگار)
کيست وصي نبي (ص) آنکه ولي خداست کيست وصي نبي (ص) بن عم و داماد او کيست وصي نبي (ص) آنکه کنار نبي (ص) کيست وصي نبي (ص) علي (ع) در شهر علم کيست وصي نبي (ص) نفس نفيس رسول (ص) کيست وصي نبي (ص) آنکه به ميدان جنگ کيست وصي نبي (ص) آنکه به حفظ رسول (ص) [صفحه 288] کيست وصي نبي (ص) آنکه کتاب خدا کيست وصي نبي (ص) آنکه مقامش فزون کيست وصي نبي (ص) شير خدا دست حق علي (ع) که در قول و فعل زبان و دست حق است علي (ع) که جز وصف او هر چه بگوئي غلط کيست وصي نبي (ص) آنکه به خم غدير به امر جان آفرين، گفت رسول امين (ص) عليست فرقان و قدر عليست (ع) ياسين و نور علي رکوع و سجود، علي (ع) قيام و قعود علي (ع) وليٌ قدير، علي (ع) بشيرٌ نذير عليست (ع) آن جنگجو که در صف رزم او عليست (ع) جان جهان، عليست (ع) سرّ نهان علي (ع) صفاي صفا، علي (ع) دعاي دعا عليست فصل الخطاب، عليست (ع) علم الکتاب عليست بنيان حق، عليست (ع) عنوان حق خديو گردون خدم، امام ثابت قَدم زمان اگر بود بود علي (ع) امام زمان اگر کند او کَرَم، نگين شاهي است کم عشق علي (ع) مشتعل، در نفس اهل دل سرود مدحش به لب، فروغ حسنش به دل جدا شده از خدا، جدا شده از کتاب بدون مهر علي (ع) هر آنچه طاعت هدر بهشت بي او جحيم، جحيم با او بهشت بهار مهر عليست (ع) قهر اگر آتش است گفتارش دلستان، رفتارش دلنشين اگر به فرض مُحال بود خدا را شريک [صفحه 289] پناه بردم به هو، چگونه عبدي است او کلام هر چه دُر ست، بوصف او نادُرست من و ولاي علي (ع)، سرم فداي علي (ع) علي (ع) به جانم شکيب، علي (ع) به قلبم حبيب سلام بر ديده اي، که جز علي (ع) را نديد سياه رويم ولي، دلم بود منجلي به يک زبان چون توان سرود مدح علي (ع)
من و ولاي علي، سرم فداي علي
کيست ولي خدا او علي (ع) مرتضاست
علي (ع) که ميلاد او در حرم کبرياست
نغمه ي وحيش بگوش در دل غار حراست
علي (ع) که مدّاح او خواجه ي هر دو سراست
باب حسين و حسن (ع) شوهر خيرالنّساست
تيغش موحب فکن دستش خيبرگشاست
سينه سپر در اُحد پيش هجوم بلاست
سوره به سوره تمام منقبتش را گواست
بعد رسول خدا (ص) از همه ي انبياست
آنکه به تيغ کجش قامت دين گشت راست
علي (ع) که لَحْمُ و دَمَش لَحْمُ و دَمِ مصطفاست
علي (ع) که جز مدح او هر چه بخواني خطاست
به آيه ي بَلِّغَش خدا مديحت سراست
اَلا اَلا مؤمنين، علي (ع) امام شماست
علي بود حا و ميم علي (ع) همان طا و هاست
عليست تکبير و حمد، علي (ع) سلام و دعاست
علي عليٌ کبير، علي (ع) سراجُ الهداست
بر لب روح القدس زمزمه ي لا فتاست
امامت او عيان به آيه ي اِنّماست
علي (ع) حيات حيات، علي (ع) بقاي بقاست
کتاب را ابتدا کتاب را انتهاست
عليست ميزان حق، علي (ع) به حق رهنماست
کريم صاحب کَرَم، امير صاحب لِواست
جهان اگر هست باز عليش فرمانرواست
وگر کند او عطا، ثناي او هَلْ اَتاست
ذکر علي (ع) متصل، بر لب اهل دعاست
برات مهرش به کف، لِواي حمدش بپاست
جدا شده از رسول، هر که ز حيدر جداست
سَواي حُبّ علي (ع) تمام ايمان هَباست
قضا به امرش قدر، قدر به حکمش قضاست
اسير زهد عليست (ع) نفس اگر اژدهاست
رخسارش دل فروز، ديدارش دلرباست
مي گفتم با همه علي (ع) شريک خداست
که قامت بندگي، به محضر او دوتاست
سخن هر آنچه رسا، بوصف او نارساست
که خاک پاي علي (ع)، به ديده ام توتياست
علي به زخمم طبيب، علي (ع) به دردم دواست
درود بر آن دلي، که جز علي (ع) را نخواست
به دوستي علي (ع)، مِس وجودم طلاست
وجود «ميثم» همه زبان مدح و ثناست
صفحه 288، 289.