زيارت قبر رسول اکرم
با وجود اين گونه روايات که مورد تأييد اکثر علماي شيعه و سني است، «ابن تيميه حراني» زيارت قبر پيامبر را حرام شمرد و مسافرت براي اين عمل مقدس را معصيت دانست. وقتي او اين صحبت ها را مطرح کرد، بسياري از دانشمندان و بزرگان اهل سنت عليه او قيام کردند و کتابهاي بسياري را در رد گفتار او نوشتند و سرانجام با کوششهاي فراوان علماء و دانشمندان در دمشق، عليه او اعلام گرديد که هر کس معتقد به عقيده «ابن تيميه» باشد، خون و مالش حلال است. در نتيجه تحريف ها و بدعت هاي او همانند بادهاي زودگذر، سپري شده و نابود گرديد. «اين چنين خداوند، درباره حق و باطل مثل مي زند که آن کف به زودي نابود مي شود و اما آنچه که به مردم منفعت مي رساند، در زمين باقي مي ماند»[1] .
عبدالله بن عمر از رسول خدا صلي الله عليه و آله نقل کرده است که آن حضرت فرموده است: «کسي که قبرم را زيارت کند، شفاعتم براي او واجب است. هر کس حج را به جاي آورد و قبر بعد از وفاتم زيارت کند، همانند کسي است که در حال حياتم مرا زيارت کرده است و هر کس حج را به جاي آورد و مرا زيارت نکند، به من جفا کرده است. کسي که بعد از وفاتم، به زيارتم بيايد و درود بر من بفرستد، ده بار به او پاسخ مي دهم و ده فرشته فرشته او را زيارت مي کنند و همه بر او درود مي فرستند.»