جنايت معاويه عليه شيعيان
در سال 37 (ه ق)، «بسر» که از پيروان معاويه بود و با او در جنگ صفين شرکت داشت، مأموريت يافت که وارد مدينه شود و براي معاويه بيعت بگيرد. لذا بسر از طائف خارج شد و به نجران آمد و عبدالله پسر عبر مدان و پسرش مالک را به قتل رساند. و اين عبدلله داماد عبيدالله بن عباس بود. آنگاه مردم را جمع کرد و خطاب به آنها چنين گفت: اي گروه انصار و برادران، بخدا قسم هر گاه به من خبر دهند بر خلاف خواسته من عمل مي کنيد، کاري مي کنم که نسلتان از روي زمين قطع شود و زراعتتان از بين برود و خانه هايتان ويران شود و تهديدهاي بسياري را کرد. سپس حرکت کرد و وارد ارحب شد و ابوکرب را که خود را شيعه مي خواند، به قتل رسانيد. آنگاه وارد صفا شد که با مقاومت عبيدالله عمر روبرو شد و با او جنگيد و سرانجام او را هم به قتل رسانيد. آنگاه گروهي از مارب رسيدند، همه آنها را کشت و تنها يک مرد جان سالم بدر نبرد.[1] .