اظهار شادي معاويه در شهادت امام حسن
بلي، انا لله و انا اليه راجعون و دو بار تکرار کرد و گفت: خبر آن سرور و شادي که اظهار داشته اي به من رسيد، به خدا سوگند، جسد او جلو قبر تو را نگرفت و کمي اجل او در عمر تو اضافه نکرد. او در حالي که مرد که بهتر از تو بود. ما در مصيبت او داغديده ايم همانگونه که پيش از اين در مصيبت جدش رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم ماتم زده بوديم. خدا اين مصيبت را بر ما جبران کرد و بجاي او بهترين جانشين را معين فرمود. آنگاه ابن عباس فرياد کشيد و گريه کرد.[1] .
ابن قتيبه مي گويد: حسن بن علي عليه السلام که بيمار شد همان بيمار که منجر به شهادتش شد حاکم مدينه در ضمن نامه اي شکايت حسن بن علي عليه السلام را به معاويه مطرح کرد. معاويه در جواب نوشت: هر گاه توانائي داري که حتي يک روز بر من نگذرد که خبر وفات او را بشنوم، اين کار را بکن. و پيوسته حال امام را گزارش مي داد و چون خبر درگذشت امام حسن عليه السلام را به معاويه داد، معاويه اظهار شادي و مسرت کرد و او و همه اطرافيانش به سجده افتادند. اين خبر به عبدالله بن عباس، که در آن هنگام در شام بود، رسيد، به حضور معاويه رسيد. همين که نشست، معاويه گفت: اي ابن عباس! آيا حسن بن علي عليه السلام از دنيا نرفته است؟ گفت: