وفات صاحب بن عباد

هنگامي که ستاره شناسان با اشاره و کنايه از مرگ او خبر دادند، صاحب چنين سرود:

«اي پديد آورنده روشني و سياهي نه چشم اميد به مشتري دارم و نه از مريخ بيمناکم. چرا که ستارگان در واقع علامت اند.

سرنوشت در دست خداي داناست. بارخدايا به حق دوستي پيامبر و جانشينش علي عليه السلام و خاندانش گناهان مرا ببخش و مرا بيامرز.»

او در شب جمعه 24 ماه صفر از سال 835 در ري دار فاني را وداع گفت. مردم ري همه سياه پوش شدند و در سوگ آن عالم برجسته و وزير با کفايت گريستند.

جنازه او را پس از تشييع به اصفهان برده و در آنجا دفن کردند.[1] .