معرفي و بلند کردن اميرالمؤمنين به دست پيامبر
پـس پيامبر (ص) با دستش او را بلند کرد و هر دو دست را بسوي آسمان باز نمود و عليّ (ع) را از جا بلند نمود تا حدّي که پاي آن حضرت موازي زانوي پيامبر (ص) رسيد. سپس فرمود: اي مردم، اين علي است برادر من و وصيّ من و جامع علم من، و جانشين من در امّتم، بر آنان که به مـن ايـمـان آورده انـد؛ و جـانـشـيـن مـن در تـفـسـيـر کـتـاب خـداونـد عـزوجّل و دعوت به آن، و عمل کننده به آنچه او را راضي مي کند، و جنگ کننده با دشمنان خدا و دوستي کننده بر اطاعت او و نهي کننده از معصيت او. اوسـت خـليـفـه رسـول خـدا، و اوسـت امـيـرالمـؤ مـنـيـن و امـام هـدايـت کـنـنده از طرف خداوند، و اوست قاتل ناکثان و قاسطان و مارقان به امر خداوند. خـداونـد مـي فـرمـايـد: (مـا يـُبـَدَّلُ الْقـَوْلُ لَدَيَّ)، (سـخـن در پـيـشـگـاه مـن تـغـيير نمي پذيرد)، پـروردگـارا، بـه امـر تو مي گويم: «خداوندا دوست بدار هر کس علي را دوست بدارد و دشمن بـدار هـر کـس عـلي را دشمن بدارد، و ياري کن هر کس علي را ياري کند و خوار کن هر کس علي را خوار کند، و لعنت نما هر کس علي را انکار کند و غضب نما بر هر کس که حقّ علي را انکار نمايد». پروردگارا، تو هنگام روشن شدن اين مطلب و منصوب نمودن علي در اين روز اين آيه را درباره او نازل کردي: (اَلْيَوْمَ اَکْمَلْتُ لَکُمْ دينَکُمْ وَ اَتْمَمْتُ عَلَيْکُمْ نِعْمَتي وَ رَضيتُ لَکُمُ الاِْسْلامَ ديناً). (وَ مَنْ يَبْتَغِ غَيْرَ الاِْسْلامِ ديناً فَلَنْ يُقْبَلَ مِنْهُ وَ هُوَ فِي الاَّْخِرَةِ مِنَ الْخاسِرينَ)، «(امروز دين شما را بـرايـتـان کامل نمودم و نعمت خود را بر شما تمام کردم و اسلام را به عنوان دين شما راضي شـدم»، «و هـر کـس ديـنـي غـيـر از اسـلام انـتـخـاب کـنـد هـرگـز از او قـبـول نخواهد شد و او در آخرت از زيانکاران خواهد بود.») پروردگارا، تو را شاهد مي گيرم که من ابلاغ نمودم.
سـپـس پـيـامـبـر (ص) دستش را بر بازوي علي (ع) زد و آن حضرت را بلند کرد. و اين درحالي بود که اميرالمؤ منين (ع) از زماني که پيامبر (ص) بر فراز منبر آمده بود يک پلّه پايين تر از مـکـان حـضـرت ايـسـتـاده بـود و نـسـبـت بـه صـورت حـضـرت بـه طـرف راسـت مايل بود که گويي هردو در يک مکان ايستاده اند.