ايجاد مزارع، باغات و حفر قنوات
«پيامبر (ص) زميني را در اختيار علي (ع) قرارداد و آن حضرت در آن قناتي حفر نمود که آب از آن فوران مي کرد و امام (ع) آن را ينبع نام نهاد. آب فراوان اين قنات، مايه شادماني اهالي آن منطقه شد.[1] . هـم اکـنـون در راه مدينه به مکه، منطقه اي به نام «بئر علي» وجود دارد که حضرت در آن چاه حفر کرده است. طـبـق نـقـل مـورخـان، در آمـد سـالانـه بـاغـات امـام کـه وقـف فـقـرا شـده بـود، چهل هزار دينار بوده است.[2] .
در منطقه اي مانند حجاز که هوا گرم و آب بسيار کم است، پرکردن قنات و به دست آوردن آب، اهـمـيـت فـوق العـاده اي دارد. امام با توجه به دانش و توانايي که داشت، چاه هاي زيادي حفر و بـاغـات زيادي ايجاد نمود. کاشت و پرورش نخل و توسعه کشاورزي يکي از کارهايي بود که امـام (ع) بـه آن اهـمـيـت فـراوان مـي داد. امـام (ع) بـا ايـجـاد بـاغ، محصول آن را وقف يتيمان و مستمندان مي نمود. امام صادق (ع) مي فرمايد: