تعليم شاگردان
سـلمـان، عـمـار يـاسـر، عـبـدالله بـن عباس، عبدالله بن مسعود،...از شاگردان ويژه آن حضرت بودند
امـام ضـمن دوري از هر گونه مسئوليت و پرهيز از مخالفت علني بااقدامات خلفا، وقت خويش را صـرف تـعـليـم و تـربيت شاگردان و پيروان خويش مي نمود. شيعيان مخلص آن حضرت در هر زمـان مـمـکـن، از محضر ايشان علم مي آموختند. امام که سينه اي لب ريز از معارف الهي داشت، هر کـدام از شـاگـردان را در زمـيـنـه اي کـه مـسـتـعـد مـي ديـد پـرورش مـي داد. بـه طـور مـثـال کـميل بن زياد نخعي، شب هاي زيادي تا صبح در محضر امام بود و امام آموزه هاي عرفاني در قـالب دعـا و نـيـايـش بـه ايـشـان مـي آمـوخـتـنـد کـه نـمـونـه آن دعـاي کميل است.