نکته پاياني
بنابراين، غدير، نه تاريخ است، نه جغرافيا، نه روايت است و بحث درايت ، و نه سياست و حکومت، بلکه ولايت است و ولايت. به عبارت ديگر غدير سر فصل عقيده اي است که سرچشمه همه طاعتها و نمود همه رسالتها و نبوت همه انبيا است. غدير کلمه اي است که پيشوندش لاهوت و رسالت، و پسوند آن امامت و ولايت است. غدير جمله اي است که مبتداي آن توحيد، خبرش معاد و قيامت و ربطش ولايت است پس بر ماست که با درک ربط بين توحيد و نبوت و ولايت همه عقايد، اخلاقيات و اعمال خود را با وليّ (صراط مستقيم مجسم) بسنجيم و بر وفق آن گام برداريم.
از آنچه گذشت، روشن شد که جريان غدير، تنها رخدادي تاريخي و يا گذرگاهي جغرافيايي و يا بحثي روايي و يا مسئله اي سياسي نيست و حتي به رغم تصور عموم، حدّ فاصل ميان شيعه و سني در مسئله امامت نيست؛ زيرا اختلاف نظر ميان اين دو فرقه بر سر وقوع حادثه تاريخي غدير، يا صدور روايت آن و يا لزوم وجود امام و رهبر نيست، که همگان بر آن ها اتفاق نظر دارند؛ آنچه در اين رهگذر مورد نقض و ابرام فريقين است، لزوم تنصيصي بودن نصب امام و وليّ به همان وجه که در نبوت و رسالت است، مي باشد.