خطابه ابدي غدير
پيامبر صلي الله عليه و آله بعد از حمد خداوند متعال و بيان کلمات دُرربار خويش درباره ي توحيد و بيان صفات کمال حق تعالي، يادآور گذشته ي عرب و زندگي و عقايد آنان شدند. سپس به بيان زحماتي که آنحضرت در اين مدت براي هدايت مردم متحمل شده اند پرداختند. بعد قسمت عمده اي از احکام حلال و حرام دين خدا را بصورت کلي بيان فرمودند. اتصال قرآن و اهل بيت عليهم السلام با يکديگر و اينکه از هم جدا نمي شوند، و ولايت و امامت علي بن ابي طالب عليه السلام و اولادش تا حضرت مهدي عليه السلام را بيان فرمودند و فضائل و مناقب اميرالمؤمنين عليه السلام را نيز يادآور شدند، و آياتي درباره ي علي بن ابي طالب عليه السلام بيان فرمودند.[1] از جمله فرمودند: بر من وحي شده: «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ، يا اَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ ما اُنْزِلَ اِلَيْکَ مِنْ رَبِّکَ وَ اِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَما بَلَّغْتَ رِسالَتَهُ وَاللَّهُ يَعْصِمُکَ مِنَ النّاسِ، اِنَّ اللَّهَ لايَهْدِي الْقَوْمَ الْکافِرينَ».[2] سپس فرمودند: اي مردم، من کوتاهي نکردم در تبليغ آنچه خدا بر من نازل کرده و من سبب نزول اين آيه را بيان مي کنم. جبرئيل سه بار بر من نازل شد و مرا از طرف خداوند متعال امر کرد که در اين مکان اعلام کنم به هر سفيد و سياهي از هر قبيله اي که علي بن ابي طالب عليه السلام وصي و جانشين و امام بعد از من است. [صفحه 13] او بعد از خدا و رسولش ولي و صاحب شما و اولي بر همه ي شما از خود شما است و در اين باره خداوند بر من آيه اي نازل نموده است: «اِنَّما وَلِيُّکُمُ اللَّهُ وَ رَسولُهُ وَ الَّذينَ آمَنُوا الَّذينَ يُقيمُونَ الصَّلوةَ وَ يُؤْتُونَ الزَّکوةَ وَ هُمْ راکِعُونَ».[3] من از جبرئيل خواستم که از خداوند بخواهد مرا از تبليغ اين امر عفو کند، چون به کمي مؤمنين و زيادي منافقين و استهزاکنندگان به اسلام علم دارم، که خداوند در کتابش مي فرمايد: «يَقُولُونَ بِأَلْسِنَتِهِمْ ما لَيْسَ في قُلُوبِهِمْ».[4] معاشر الناس، هو الامام المبين. روي بر نگردانيد از ولايت او. فهو الذي يهدي الي الحق و يعمل به. اوست که هدايت به حق مي کند و عمل به حق مي نمايد. و يزهق الباطل و ينهي عنه، باطل را او از بين مي برد و از آن نهي مي کند. يعني او مي شناسد که باطل چيست که نهي از آن مي کند. لاتأخذه في اللَّه لومة لائم، ذره اي در راه خدا کوتاهي نکرده است. انّه اوّل من آمن باللَّه و رسوله، او اولين کسي بود که ايمان به خدا و رسولش صلي الله عليه و آله آورد. و الذي فدي رسول اللَّه بنفسه، او بود که در ليلة المبيت و اُحد و غير آن جانش را فداي رسول خدا صلي الله عليه و آله نمود. [صفحه 14] و الذي کان مع رسول اللَّه صلي الله عليه و آله و لا احد يعبد اللَّه مع رسول اللَّه صلي الله عليه و آله من الرجال غيره، او اولين مردي بود که با رسول خدا صلي الله عليه و آله خدا را عبادت مي کرد. معاشر الناس، فَضِّلوه فقد فضله اللَّه، او را فضيلت دهيد که خدا او را فضيلت داده است. و اقبلوه فقد نصبه اللَّه، خداوند او را منصوب نموده است. معاشر الناس، انَّه امام من اللَّه، او امام از طرف خداست. و لن يتوب اللَّه علي احد أنکر ولايته و لن يغفر له، توبه منکرش قبول نمي شود. معاشر الناس، فَضِّلوا عليّاً فإنّه أفضل الناس بعدي من ذکر و انثي، ملعون ملعون مغضوب مغضوبٌ من ردّ قولي هذا و لم يوافقه، مخالفش ملعون است، لعنت خدا و رسول بر مخالفش. الا ان جبرئيل خبّرتي عن اللَّه عزوجل: من عادي عليّا و لم يتولّه فعليه لعنتي و غضبي. در قسمتي ديگر از خطبه کلماتي درباره ي علي بن ابي طالب عليه السلام فرمودند که در هيچ مورد ديگري مانند ندارد: خدايا تو شاهد باش... الا وقد ادّيتُ... الا وقد بَلَّغت... الا وقد أسمعت... الا وقد أوضحت... الا و ان اللَّه عزوجل قال و أنا قلتُ عن اللَّه عزوجل... الا انه ليس اميرالمؤمنين غير أخي هذا... و لاتحل إمرة المؤمنين بعدي لأحد غيره... بعد بازوي علي عليه السلام را گرفت و علي عليه السلام دستان مبارکش را به طرف آنحضرت بلند کرد و رسول خدا صلي الله عليه و آله آن حضرت را بالا برد به حدّي که پاهاي مبارک حضرت به سر زانوهاي رسول خدا صلي الله عليه و آله رسيد. سپس فرمود: «ألست أولي بکم من أنفسکم»؟ قالوا بأجمعهم: اللهم بلي. [صفحه 15] فرمود: «معاشر الناس هذا علي، أخي و وصيي، من کنت مولاه فهذا علي مولاه، و هو علي بن أبي طالب عليه السلام...». هر که من مولي و صاحب اختيار او هستم اين علي اولي و صاحب اختيار اوست. مکان و منزلت او مثل مکان و منزلت من نزد شماست. اللهم وال من والاه و عاد من عاداه وانصر من نصره، و اخذل من خذله، الها! دوست بدار هر که او را دوست مي دارد و دشمن بدار هر که او را دشمن مي دارد. سپس کلماتي نسبت به تأکيد اين امر فرمودند. بعد از آن سفارش فرمودند که خبر غدير را حاضرين به غايبين و پدران به فرزندان تا روز قيامت برسانند. [صفحه 16]
بعد از آن که نماز ظهر را به جماعت خواندند، رسول مکرم اسلام صلي الله عليه و آله بر فراز منبر قرار گرفتند. به دستور آن حضرت، اميرالمؤمنين عليه السلام در سمت راست حضرت يک پله پايين تر روي منبر قرار گرفتند. در اين حال عده اي از منافقين مقابل منبر بودند.
صفحه 13، 14، 15، 16.