تبسم کردن[1]
از نامهاي روز غدير «يوم التبسم» است. يکي از حالات خوشحالي تبسم است که در بعضي کلمات معصومين عليهم السلام خوش برخوردي و متبسم بودن را يکي از اسباب زيادي رزق و روزي ذکر فرموده اند و در روايتي مي فرمايند: «ضحک المؤمن تبسم»: خنده ي مؤمن تبسم است. تبسم عمل رسول خدا صلي الله عليه و آله و علي مرتضي عليه السلام است. يکي از آداب روز غدير خم تبسم به صورت برادر ديني است. يعني دلالت مي کند بر اينکه اين روز اسباب خرسندي و شادي ما را فراهم آورده و از نعمت و برکت اين روز ما متبسم هستيم. اضافه بر اينکه اسباب الفت بين شيعيان و دوستان اميرالمؤمنين عليه السلام است. لذا حضرت رضا عليه السلام در فضيلت غدير مي فرمايند: «فمن تبسّم في وجه اخيه يوم الغدير نظر اللَّه اليه يوم القيامة بالرحمة و قضي له الف حاجة و بني له قصراً في الجنه من درة بيضاء و نظَّر وجهه.[2] يعني: هرکس در روز غدير به روي برادر خود تبسم کند خداوند روز قيامت به او با نظر رحمت مي نگرد و برايش قصري از در سفيد در بهشت بنا مي کند و صورت او را نوراني مي نمايد. [صفحه 61]
.
صفحه 61.