شکر و حمد الهي[1]
حمد و شکر الهي در تمام احوال نيکو و پسنديده است و طبق روايات هر اندازه شکر و حمد الهي به جا آوريم باز ذره اي از نعمتهاي خداوند متعال را سپاس نگفته ايم، چه رسد به افضل نعمتها و بزرگترين و بهترين نعمتها که ولايت اميرالمؤمنين عليه السلام است. آنچه نعمت در دنيا هست به خاطر وجود حضرات معصومين عليهم السلام مي باشد، حتي زميني که روي آن قدم برمي داريم طبق فرموده حضرت صادق عليه السلام از نعمي است که به واسطه ي ولايت به ما عنايت شده است. در روز غدير خم اين حمد و شکر بايد بيشتر باشد حتي رواياتي که امر به روزه نموده اند فرموده اند که نيت آن روزه ي شکر بر نعمت عظماي الهي يعني امامت و ولايت حضرت اميرالمؤمنين عليه السلام باشد. در اکثر ادعيه کلمه ي «الحمد اللَّه» به چشم مي خورد، مثل «الحمد للَّه الذي جعل کمال دينه. ..» و يا در ملاقات برادر ديني «الحمد للَّه الذي جعلنا من المتمسکين بولاية. ..» آورده شده است. ما در واقع شکر مي کنيم که در اين دنيا با اين همه مسائل و مصائبش و با اديان و مذاهب مختلف، مسلمانيم و شيعه ي دوازده امامي هستيم. شامل کساني هستيم که خداوند نعمتش را به برکت وجود اميرالمؤمنين و اولاد معصومينش عليهم السلام به ما عنايت فرموده است.[2] اين شکر نمودن هم با لسان و کلمه ي «الحمد للَّه» و «شکراً للَّه» و قرائت ادعيه و نماز و روزه و زيارت امامان معصوم عليه السلام يا امامزادگان عظيم الشان و مؤمنين ميسّر مي شود. [صفحه 60]
.
صفحه 60.