اطعام كردن











اطعام کردن[1]



.

از نامهاي روز غدير «يوم اطعام الطعام» است.

در اين روز شريف اطعام مؤمنين و افطار دادن ثواب زيادي دارد. در سالي که روز جمعه و غدير با هم مصادف بود اميرالمؤمنين عليه السلام بعد از خطبه ها با فرزندان و شيعيانش به منزل حضرت مجتبي عليه السلام تشريف بردند، براي صرف غذايي که پيشتر براي آن بزرگواران تهيه شده بود.

در اين روز شريف سزاوار است دوستان اميرالمؤمنين عليه السلام به حد وسع بهترين مجالس و پذيرايي ها را انجام دهند و به مؤمنيني که اقدام به اين امر مي نمايند مساعدت مالي و فکري نمايند تا در ثواب آنها شريک شوند و مجلس از ابهّت شايسته اي برخوردار شود.

حضرت رضا عليه السلام در ثواب اطعام در آن روز مي فرمايد: «من اطعم مؤمناً کان کمن اطعم جميع الانبياء و الصديقين».[2] هرکس در آن روز مؤمني را اطعام کند مانند کسي است که همه ي انبيا و صديقين را اطعام کرده باشد.







  1. مدارک قبلي از خطبه ي حضرت امير عليه السلام، اقبال: ص 465 تا 475. مصباح الزائر: فصل هفتم.
  2. اقبال: ص 464. از کتاب النشر و الطي.