آداب پيمان اخوت
واخَيْتُکَ فِي اللَّهِ وَ صافَيْتُکَ فِي اللَّهِ وَ صافَحْتُکَ فِي اللَّهِ وَ عاهَدْتُ اللَّهَ وَ مَلائِکَتَهُ وَ کُتُبَهُ وَ رُسُلَهُ وَ اَنْبِياءَهُ وَ الاَئِمَّةَ الْمَعْصُومينَ عليهم السلام عَلي أَنّي اِنْ کُنْتُ مِنْ اَهْلِ الْجَنَّةِ وَ الشَّفاعَةِ وَ اُذِنَ لي بِأَنْ أَدْخُلَ الْجَنَّةِ لااَدْخُلَها اِلاّ وَاَنْتَ مَعي. آنگاه برادر مؤمن بگويد: «قَبِلْتُ»، پس بگويد: «اَسْقَطْتُ عَنْکَ جَميعَ حُقوقِ الاُخُوّةِ ما خَلاَ الشّفاعَةِ وَ الدُّعاءِ وَ الزِّيارَةِ». محدث فيض نيز در خلاصه الاذکار صيغه ي اخوت را قريب به همين ذکر نموده و آنگاه فرموده: پس قبول نمايد طرف مقابل از براي خود يا موکّل خود به لفظي که دلالت بر قبول نمايد. پس از يکديگر جميع حقوق اخوت به جز دعا و زيارت را ساقط کنند.[1] . [صفحه 43]
کيفيت پيمان اخوت چنين است که دست راست خود را در دست راست برادر مومن خود بگذارد و بگويد:
صفحه 43.