محور دعاهاي غدير











محور دعاهاي غدير



مـحـور اصـلـي در دعاهاي روز غدير نعمت ولايت است دعا کننده در اين روز به بيانهاي مختلف درباره اين نعمت بزرگ با خداي خويش سخن مي گويد.

گـاهـي ايـن نـعـت عـظـمـي را ياد کرده خدا را براي آن شکر و سپاس مي گزارد گاهي از خدا مـي خواهد، که اين نعمت را از او سلب نکند و در تمام عمر بر آن پايدار و استوار بماند گاهي از خدا مـي خواهد همان طور که اين کرامت را به او داده و او را شايسته پذيرش ولايت کرده، از گناهانش چشم پوشيده لغزشهايش را ببخشد.

گـاهـي مـي خـواهـد که توفيقش دهد، تا به لوازم ولايت ملتزم باشد، اطاعت محض از ولي را که شـرط اساسي ولايت است، براي او ميسر نمايد و او را توفيق دهد تا با دشمنان ائمه دشمني ورزد و با دوستانشان دوستي کند.

در فرازي از دعاي صبح روز غدير که به نام دعاي وقت زينت مشهور است، چنين مي خوانيم:

مـا دوسـتـدار علي (ع) و دوستدار دوستان اوييم، همان طور که امر کردي با او دوستي مي کنيم و بـا دشـمـنـانـش دشمني مي کنيم از هر که از او بيزاري جويد، بيزاري مي جوييم، بغض آنان را که بغض او در دل دارند، در دل مي پروريم و به آنان که محبت او دارند محبت مي ورزيم[1] .

و گاهي شئوون مختلف و مقامات متعدد ائمه را ياد مي کند و با ذکر آنها قلب خود را جلا مي دهد واوج عـظـمـت اولياي دين را به تماشا مي نشيند، و با درودهاي پي درپي، روح خود را به آن ارواح پاک متصل مي کند و در اقيانوس بيکران فضايل انساني شناور مي شود.

در يکي از دعاهاي روز غدير مي خوانيم:

الـلهم صل علي محمد و آل محمد الائمة القادة والدعاة السادة و النجوم الزاهرة و الاعلام الباهرة و ساسة العباد و ارکان البلاد و الناقة المرسلة و السفينة الناجية الجارية في الغامرة،[2] .

خـدايـا درود فـرسـت بـر مـحـمـد و آل مـحـمـد، آن پـيـشوايان رهبر، دعوت کنندگان سرور، سـتـارگـان درخـشـان و نـشانه هاي واضح آنان که امر بندگان تو را تدبير مي کنند، ارکان آبادي زمينند، معجزه اي که مردم را به آن آزموده اي و کشتي نجاتي که در گردابهاي ژرف روان است.

الـهـي! درود فـرسـت بـر مـحـمـد و آل مـحـمـد خـزانه داران علمت، پايه هاي مستحکم توحيد ويـگـانـه پـرسـتي، ستونهاي دين و معادن بزرگواري آنان که از ميان آفريدگانت برگزيدي و از بـيـن بـندگانت اختيار کردي آن متقيان پاکيزگان، نجيبان و نيکان، بابي که مردم بدان آزمايش مي شوند:هر که در آن درآمد نجات يافت و هر که سر باز زد سقوط کرد.

خدايا! درود فرست بر محمد و آل محمد، اهل ذکر که فرمودي از ايشان بپرسيم، خويشاوندان که امر به محبتشان کردي، و حقشان را واجب نمودي و بهشت را سر منزل کساني قرار دادي که ازايشان پيروي کنند.

الـهـي درود فـرسـت بـر مـحـمـد و آل مـحـمد، چنانکه آنان به طاعت تو امر کردند و از معصيت تو باز داشتند، و بندگانت را به يگانگي تو راهنمايي کردند.









  1. اقبال الاعمال، ص 474، سطر 3.
  2. اقبال الاعمال، ص 492، سطر 19.