جشن و سرور
شادي در روز غدير، علاوه بر اينکه مصداق همسويي و همدلي با اهل بيت است، خود نيز مورد تاکيد و سفارش قرار گرفته است. امـام صـادق (ع)، در روايـتـي، پـس از آنـکـه جـريان روز غدير را تشريح کرده بخشي از آداب اين عيد سعيد را برمي شمرد، مي فرمايد: «آنگاه بخور، بنوش و علي رغم آنان که در اين روز اظهار حزن و انـدوه مـي کنند ـ خدا غم و اندوهشان را دو چندان کند ـ در بزرگداشت اين روز اظهار شادي و سرور کن»[1] . خـوب اسـت، اگر انسان به خاطر درگذشت عزيزي يا حادثه اي و بلايي غمزده و عزادار است، در اين روز لباس سياه را کنار بگذارد امام رضا (ع) فرمود: «اين روز روز پوشيدن لباس هاي نو و کندن سياه است»[2] . شايسته است، انسان در اين روز فاخرترين لباسهاي خود را بر تن کند امام رضا (ع) فرمود: اين روز، روز زينت است هر کس به احترام روز غدير، خود را بيارايد، خداوند همه گناهان کوچک و بزرگش را مي بخشد، و فرشته اي را مامور مي کند تا سال ديگر براي اوحسنه بنويسد، و درجاتش را بالا ببرد، و اگر در اين مدت بميرد، شهيد است، و اگر زنده بماند سعادتمند است[3] . هـمـچـنـين شايسته است با برادران مؤمن با شادماني مواجه شده، کاري کند، که همگان شادي و سروراو را دريابند. امام رضا(ع) فرمود: ايـن روز، روز تـبـسـم در روي مردم با ايمان است هر کس در اين روز به روي برادرش تبسم کند، خـداونـد در روز قيامت با رحمت به او نگاه مي کند و هزار حاجت او را برآورده مي کند و براي او در بهشت قصري از در سفيد بنا مي کند و چهره اش را شاداب مي سازد[4] .
پـسـنديده است، انسان مؤمن در اين روز در حدود عرف، و با مراعات موازين شرعي، بساط شادي وسـرور چـيـده و زنـدگي اش با زندگي هر روز متفاوت باشد از جمله نشانه هاي شادماني که در روايات مورد تاکيد قرار گرفته، غسل کردن، عطر زدن، زينت کردن، و آراستن خود، خانه و کوي و بـرزن، پوشيدن لباس نو، فاخر و پاکيزه، ديد و بازديد، تبريک گفتن، مصافحه و توسعه در معيشت است.