احسان و نيکي
اولا: در اخـبـار و روايـات، با عناوين گوناگون و مختلفي به آن سفارش شده است انفاق، احسان، يـاري، مـساوات، هديه دادن، مهماني کردن، اطعام، افطاري دادن، عطوفت و مهرباني و تلاش در رفـع حوايج برادران ايماني از جمله عناويني است که براي توصيه به احسان و در اخبار و روايات به کار رفته است. ثـانـيـا: تـوصيه شده است، کسي که براي احسان در اين روز، توان مالي کافي ندارد، وام بگيرد امام عـلـي (ع) مـي فـرمـايـد: «کسي که وام بگيرد، تا به برادران مؤمنش کمک کند، من از سوي خدا ضـمـانت مي کنم که اگر او را زنده نگه داشت، بتواند وامش را بپردازد، وگرنه آن دين از عهده او بـرداشـته شود»[1] اين در حالي است که مي دانيم وام گرفتن از نظر شرع کار پسنديده اي نيست، و اسلام حق الناس را بسيار با اهميت شمرده است. حـضـرت اميرالمؤمنين (ع) در يکي از جمعه ها که با روز غدير مصادف شده بود، خطبه اي خواندند که بخشي از آن بدين قرار است: خدايتان رحمت کند! هنگامي که بعد از تمام شدن اين مجلس متفرق مي شويد، معاش خانواده خود را تـوسـعـه دهـيـد، و بـه بـرادرانـتان نيکي کنيد، و خداي را به سپاس نعمتي که عطايتان کرده شـکـرگـزاريـد کـار نـيـک در اين روز مال را به ثمر مي نشاند و عمر را زياد مي کند و مهرباني به يـکـديـگـر، رحمت و عطوفت خدا را برمي انگيزد، تا آنجا که مي توانيد از آنچه خدايتان بخشيده، با سخاوت به برادرانتان ببخشيد. شـاد و شـادمـانـه با هم ملاقات کنيد و خداي را به شکرانه آنچه عطايتان کرده سپاس گزاريد بر آنـان کـه چـشـم امـيـد بـه شـما دارند، بيشتر احسان کنيد تا مي توانيد، بين خود و ضعيفان و زير دستانتان به مساوات رفتار کنيد. در اين روز يک درهم انفاق مساوي دويست هزار درهم است، و خداي اگر بخواهد بيشتر مي بخشد. هـر کس نخست به برادرش نيکي کند، و با اشتياق به او احسان نمايد، پاداش کسي را مي گيرد که دراين روز روزه گرفته است[2] .
يـکـي از آداب عـيـد غـديـر، احـسان و نيکي به اهل ايمان است در اين باب، سفارشهاي فراواني از ائمه اطهار (ع) رسيده است از نشانه هاي اهميت احسان در اين روز، آن است که: