تربيت علي
در سالهاي پيش از بعثت پيامبر گرامي اسلام (ص) در مکه خشکسالي و قحطي روي داد و قريش بـامـشکل مالي مواجه شد جناب ابوطالب فرزندان زيادي داشت، به همين جهت پيامبر اکرم (ص) به عمويش عباس پيشنهاد کرد به منظور کمک به ابوطالب هر کدام سرپرستي يکي از فرزندان او را بـه عـهـده گـيرند عباس سرپرستي جناب جعفر را به عهده گرفت و پيامبر اکرم (ص) سرپرستي علي (ع) را. ابـن اثـيـر ايـن واقـعـه را از نـعـمـتهاي الهي که خداوند بر علي (ع) ارزاني داشته مي شمرد و در پايان مي نويسد: «پس از آن علي (ع) پيوسته در نزد پيامبر بود، تا آن حضرت به رسالت مبعوث شد و علي (ع) از او پيروي کرد»[2] . آن حضرت خود در اين باره مي فرمايد: آنگاه که کودک بودم مرا در کنار خود نهاد و بر سينه خويشم جا داد و مرا در بستر خودمي خوابانيد، چـنانکه تنم را به تن خويش مي سود، و بوي خوش خود را به من مي بويانيد و گاه بود، که چيزي را مي جويد، سپس آن را به من مي خورانيد[3] . مورخ شهير مسعودي در اثبات الوصيه مي نويسد: رسـول خدا (ص) سي ساله بود که علي (ع) متولد شد آن حضرت نسبت به او محبت شديدي داشت بـه خـواسته خودش فاطمه بنت اسد مادر اميرالمؤمنين، گهواره علي را درکنار بستر آن حضرت گذاشت و حضرتش تربيت علي (ع) را به عهده گرفت، شير دردهانش مي گذاشت و گهواره اش را مي جنبانيد، تا به خواب رود، و چون بيدار مي شد، با اوبازي مي کرد گاه او را به دوش مي گرفت گـاهـي در آغـوش مـي کـشيد و گاهي بر سينه خودمي گذاشت و مي فرمود: «علي برادر، ياور، منتخب، وصي، ذخيره، داماد و امين من است». او را بـا خـود به اطراف مکه مي برد و در دشت و دره و کوه مي گرداند، و چنين بود تازماني که در مکه خشکسالي شد و ابوطالب که مردي جواد و بخشنده بود، دستش تهي گرديد. از آن زمان رسول خدا خود تعليم و تربيت علي را به عهده گرفت[4] .
بـه اتـفـاق هـمـه مـورخـان، عـلـي (ع) از سـن طفوليت در دامن پيامبر(ص) پروريد و تحت نظر آن بزرگوار تربيت شد[1] .