استدلال امام حسن مجتبي به حديث غدير
ايـن امت از جدم رسول خدا (ص) شنيد که مي فرمود: «هر امتي کسي را متولي امور خود کند که از او دانـاتـر و شـايـسـتـه تـر در مـيان خود داشته باشند، هماره رو به تنزل مي روند، مگر آن را که شـايـسـته تراست، مقدم بدارند» و شنيد که به پدرم مي فرمود: «تو نسبت به من، همانند هاروني نـسـبـت بـه موسي، جز اينکه پس از من پيامبري نيست» و شنيدند که در غدير خم دست پدرم را گـرفت ومي فرمود: «هرکس را که منم مولاي او، علي مولاي اوست خدايا! دوست بدار آنکه علي را دوسـت مـي دارد و دشـمن بدار آن را که با علي دشمن است» آنگاه به حاضران فرمود تا غايبان را آگاه سازند[1] .
هـنـگـامي که امام حسن مجتبي (ع) تصميم گرفت با معاويه صلح کند، خطبه اي ايراد فرمود در بخشي ازآن خطبه تاريخي آمده است: