پرسش شيخ سليم بشري مصري
خوب است اين پرسش و پاسخ آن را، از زبان دو عالم بزرگ سني و شيعه بشنويم. اين دو عالم، يکي شيخ سليم بشري مالکي مصري شبرخيتي (1248 تا 1335 ه’.ق) است، از عالمان بزرگ مصر در سده اخير، که دو بار به رياست الازهر رسيد.[1] و ديگري، مصلح علامه سيد عبدالحسين شرف الدين موسوي عاملي لبناني (1290 تا 1377) از بزرگان علما و مراجع و مصلحين و فقه اي اجتماعي و آزاديخواه شيعه. ميان اين دو عالم مسلمان، 112 نامه، در مسائل دقيق ديني و ايدئولوژيکي اسلامي [صفحه 46] رد و بدل شده است. نامه هاي شيخ سليم شبري نوعاً به صورت پرسش است و طرح موضوع، و نامه هاي شرف الدين پاسخ و توضيح. البته در آخرين نامه هاي سليم بشري، به يک سلسله اعترافات بر مي خوريم در برابر حقايقي که سيد شرف الدين ابراز داشته است. اين نامه ها، بجز نثر بليغ و بلندي که دارد و نمونه عالي بلاغت عربي است، حاوي بسياري از حقايق اسلام است، با بياني روشن و منطقي و جذاب. مجموعه اين نامه ها کتاب کم مانند «المراجعات» را پديد آورده است، که متن عربي آن تاکنون بارها به چاپ رسيده است[2] و به چند زبان نيز گردانيده شده است. شيخ سليم بشري، در نامه 101، با اشاره به پذيرفتن حقايقي که شرف الدين در نامه هاي پيشين بر او عرضه داشته است چنين مي گويد: حقيقت محض آشکار شد، خدا را شکر. تنها يک چيز مانده که ناشناخته است و من از آن تصور روشني ندارم. آن را با تو در ميان مي گذارم تا پرده از آن برگيري و علتش را بازگويي. چرا امام، در روز سقيفه، با ابوبکر و بيعت کنندگان با او، به نصوصي (احاديث صريحي) که درباره خلافت او بود، و شما شيعه همواره تکيهتان بر اين نصوص است، استدلال نکرد؟ آيا شما شيعه، از خود علي، بهتر از اين امور خبر داريد؟
(نامه 101)
صفحه 46.