نشانه هاي فتنه در غدير











نشانه هاي فتنه در غدير



تمام مردم با آن حضرت بيعت کردند و چيزي نگفتند. ابوبکر و عمر قبل از بيعت به طرف جحفه رفته بودند.[1] پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم شخصي را فرستاد و آن دو را بازگرداند و با خشم و شدت آنان را مورد خطاب قرار داد و فرمود: اي پسر ابي قحافه و اي عمر، با علي بر صاحب اختياري بعد از من بيعت کنيد!

آنها سؤال کردند: آيا اين امر از طرف خدا و رسول اوست؟ پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم پاسخ داد: «آيا چنين امري از غير خدا امکان دارد؟ بلي اين امر از طرف خدا و رسول اوست». آن دو نيز بيعت کرده و رفتند.[2] .

[صفحه 65]



صفحه 65.





  1. يعني براي فرار از بيعت پس از خطبه و قبل از بيعت از غدير خم خارج شده و به جحفه رفته بودند.
  2. در روايتي ديگر حذيفه مي گويد: پس از سخنراني پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم، شخصي به نام «فهري» برخاست و گفت: آيا اين سخنان را از نزد خود گفتي يا پروردگارت به تو امر کرده بود؟

    حضرت فرمود: خداوند به من دستور داده بود. فهري گفت: خدايا، سنگي از آسمان بر ما بفرست. هنوز به نزديک اثاثيه خود نرسيده بود که سنگي از آسمان بر او فرود آمد و او را خونين و مجروح کرد و همانجا بر زمين افتاد و کشته شد. سپس خداوند اين آيه را نازل نمود: «سَأَلَ سائِلٌ بِعَذابٍ واقِعٍ»، يعني «درخواست کننده اي عذاب واقع را درخواست نمود». (سوره ي معارج: آيه ي 1). بحارالانوار: ج 37 ص 136.