معرفي اميرالمؤمنين و دعوت براي بيعت
پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم او را بلند کرد و فرمود: اي مردم، چه کسي صاحب اختيار شماست؟ مردم جواب دادند: خدا و رسولش. پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم فرمود: بدانيد که هر کس من صاحب اختيار اويم اين علي صاحب اختيار اوست. خدايا، دوست بدار هر که او را دوست دارد و دشمن بدار هر کس او را دشمن بدارد. کمک کن کسي که او را کمک مي کند و خوار کن کسي که او را خوار کند. خداوند با ولايت و امامت علي دين شما را کامل کرد. هيچ آيه اي نيست که خداوند در آن مؤمنين را خطاب کرده مگر اينکه او اولين مخاطب آن است.[1] خداوند در سوره ي «هل اتي» شهادت به بهشت نداده مگر براي او، و آن را درباره ي غير علي نازل نکرده است. فرزندان هر پيامبر از نسل اويند، اما فرزندان من از نسل علي هستند. غير شقي با علي دشمني نمي کند، و غير باتقوا او را دوست نمي دارد. سوره ي «والعصر»[2] درباره ي علي نازل شده و تفسير آن چنين است: قسم [صفحه 61] بحق خداي روز قيامت «انسان در زيان است» و آنها دشمنان آل محمد هستند، «مگر آنانکه ايمان آوردند» به ولايتشان «و اعمال صالح انجام دادند» با همدلي با برادرانشان «و يکديگر را به صبر سفارش کردند» در غيبت امام غايبشان. اي مردم، به خدا و پيامبرش و نوري که نازل کرده ايمان آوريد. خداوند نور را در من و علي و در نسل او تا مهدي قرار داده که حق الهي را از دشمنان خواهد گرفت. اي مردم، من پيامبر خدايم و پيش از من پيامبراني گذشته اند. بدانيد که علي و فرزندانش بعد او که از صلب اويند، به صبر و شکر توصيف شده اند. اي مردم، بيشتر پيشينيان شما گمراه شدند. من صراط مستقيم خدايم که به شما امر کرده هدايت را از آن راه بپيماييد، و پس از من علي و بعد از او فرزندان من از نسل وي که امامان هدايت کننده به سوي حق هستند. من براي شما بيان کردم و فهماندم و بعد از من علي به شما مي فهماند. بدانيد که پس از خطبه ام شما را به دست دادن با من بعنوان بيعت با او و اقرار به ولايتش دعوت مي کنم. بدانيد که من با خدا بيعت کرده ام و علي هم با من بيعت کرده است؛ و من از شما براي او از طرف خدا بيعت مي گيرم. پس هر کس بيعت را بشکند به خود ضرر مي زند، و هر کس به آنچه عهد کرده وفادار بماند خداوند به او اجر عظيمي خواهد داد. اي مردم، شما بيش از آنيد که با يک دست با من بيعت کنيد.[3] . خداوند به من دستور داده تا از شما اقرار بگيرم درباره ي پيمانِ امير بودن علي بن ابي طالب و اماماني که بعد از وي از فرزندان من و از صلب او هستند همانگونه که به شما آموختم. پس حاضران به غايبان [صفحه 62] برسانند. پس بگوييد: «ما شنيديم و اطاعت مي کنيم و راضي هستيم به آنچه از طرف خدا رسانده اي. بر سر اين مطلب با قلبها و زبانها و دستانمان با تو بيعت مي کنيم، و بر آن زنده ايم و مي ميريم و مبعوث مي شويم. تغيير نمي دهيم و تبديل نمي کنيم و شک و شبهه به دل راه نمي دهيم. پيمان و عهد محکم از قلب و زبانمان با خدا و تو و علي و حسن و حسين و اماماني که ذکر کردي مي بنديم، و چيزي را جايگزين آن نمي کنيم و اين مطلب را به هر کس که ببينيم ابلاغ مي کنيم».
سپس حضرت دست بر بازوي علي بن ابي طالب عليه السلام زد و او را بلند کرد. اين در حالي بود که اميرالمؤمنين عليه السلام از زماني که پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم بالاي منبر آمد يک پله پايين تر در طرف راست آن حضرت قرار داشت و به احترام حضرت متمايل به صورت او ايستاده بود.
صفحه 61، 62.