بركات عيد غدير











برکات عيد غدير



احمد بن محمد بن ابي نصر بزنطي مي گويد: در منزل امام هشتم علي بن موسي الرضا(ع) نشسته بودم، جمع بسياري نيز در منزل حضرت گرد آمده بودند که گفتگو در باره روز غدير آغاز شد بعضي از افراد وجود روز غدير را در صدر اسلام منکر شدند و بعضي آن را از شعائر اسلامي مي دانستند. در اين هنگام، علي بن موسي الرضا(ع) فرمود: پدرم از جدم «جعفر بن محمد» چنين نقل مي کرد:

آسمانيان روز غدير را بهتر از زمينيان مي شناسند، خداوند در بهشت برين ساختمان بزرگي را به خود اختصاص داده است اين ساختمان از آجرهاي نقره و طلا ساخته شده، در آن صد هزار گنبد از ياقوت سرخ و صد هزار گنبد از ياقوت سبز وجود دارد، خاک و گل هاي به کار گرفته شده در اين قصر از مشک و عنبر است، در آن چهار جوي (يا رودخانه) به چشم مي خورد که در هر يک از آنها خمر و آب زلال و شير و عسل جريان دارد در اطراف اين جويبارها درختان انبوهي از ميوه هاي مختلف روييده، بر روي آنها پرندگاني پرواز مي کنند که بدنشان از لؤلؤ و پرهايشان از ياقوت است آنها با پرواز خويش صداهاي دلنوازي ايجاد مي کنند.

روز غدير در اين قصر بزرگ باز مي شود فرشتگان و اهل آسمانها تسبيح گويان به قصر داخل مي شوند آن پرندگان به پرواز درآمده در جويبارها خود را مرطوب مي سازند و سپس به آن مشک و عنبر آغشته کرده، و عطرش را در فضاي ملکوتي قصر منتشر مي سازند فرشتگان الهي به نام فاطمه زهرا(س) به يکديگر هديه مي دهند چون پايان روز غدير فرا مي رسد، به فرشتگان گفته مي شود به جايگاههاي خويش برگرديد شما تا سال آينده، مثل چنين روزي، از اشتباه و لغزش در امان هستيد و بدانيد همه اين موهبت ها به خاطر عظمت پيامبر ما محمد و وصي او علي بن ابي طالب - عليهما السلام - است.

*پله=2

سپس علي بن موسي الرضا(ع) رو به احمد بن محمد ابي نصر کرد و فرمود:

اي فرزند ابونصر، هر جا که بودي روز غدير سمت مرقد امير مؤمنان - عليه السلام - بشتاب.

1 - خداوند گناهان شصت ساله هر مؤمن زيارت کننده او را مي آمرزد.

2 - خدواند، به برکت روز غدير دو برابر گروهي که در ماه رمضان، شب قدر و شب عيد فطر آزاد مي کند، از آتش جهنم مي رهاند.

3 - پروردگار يک درهم انفاق به مستحق را هزار برابر پاداش خواهد داد.

سپس فرمود: روز غدير به برادران ديني خود برتري و فضيلت ده و مردان و زنان با ايمان را خوشحال و مسرور نما.[1] .









  1. تهذيب الاحکام، ج 6، ص 24، ح 9، باب 19 بحارالانوار، ج 94، ص 9 - 18.