امام صادق در مسجد غدير
«و ان يکاد الدين کفروا ليزلقونک بابصارهم لما سمعوا الذکر و يقولون انه لمجنون و ما هو الا ذکر للعالمين ».[2] . آنان که کافر شدند، چون قرآن را شنيدند چيزي نمانده بود که تو را چشم بزنند آنها مي گفتند: او واقعا ديوانه است، در حالي که قرآن جز بيداري و آگاهي براي جهانيان نيست.[3] .
حسان جمال مي گويد: همراه امام صادق(ع) از مدينه به مکه مسافرت کردم. در نزديکي ميقات جحفه، چون به «مسجد غدير» رسيديم امام - عليه السلام - به جانب چپ مسجد نگريست و فرمود: اين مکاني است که پيامبر خدا(ص)، در روز غدير، علي را جانشين خود معرفي کرد و فرمود: من کنت مولاه فعلي غ، مولاه.آنگاه امام(ع) به جانب ديگر نگاه کرد، جايگاه خيمه هاي ديگران را نشان داد و فرمود: سالم غلام ابوخذيفه و ابوعبيده جراح نيز در آنجا بود گروهي از مردم چون علي(ع) را بر روي دست پيامبر ديدند با حسادت به وي نگريستند و به يکديگر مي گفتند: به دو چشم او [پيامبر] نگاه کنيد، چگونه همانند ديوانه به اطراف خويش مي نگرد و قرار ندارد. در اين هنگام جبرئيل نازل شد[1] و اين آيات را بر پيامبر خدا(ص) قرائت کرد: