در غدير خم
خورشيد روز هيجدهم ذي الحجة با گرمي و حرارت هرچه تمامتر در بيابان مي تابيد، صحرا خشک و سوزان است، از سبزه و چمن و چشمه سار و زيبايي و خرمي خبري نبود، اما تمام لطافت و طراوت و زيبايي و خرمي در وجود مقدس پيامبر و علي بود. صداي زنگ شتران در بيابان، طنين انداخته بود، مثل اينکه کوه و دشت از وقوع حادثه اي خبر مي داد. بيابان آبستن يک تحول چشمگير است که تمام خاطره هاي حج را تحت الشعاع قرار مي دهد، خدايا امروز چه خواهد شد؟ در اين بيابان چه رازي نهفته است؟ قافله به محل آبي به نام غدير که در سه ميلي جحفه است، رسيد. ناگهان حالت مخصوص وحي به پيامبر دست داد. هرچه هست از جانب خداست و خبر بس مهم و عظيمي است. توسط جبرييل آيه بر پيامبر (ص) نازل شد: يا ايها الرسول بلغ ما انزل اليک من ربک و ان لم تفعل فما بلغت رسالته و الله يعصمک من الناس اي پيامبر، آنچه را از پروردگارت بر تو نازل شده است به مردم برسان. اگر چنين نکني امر رسالت او را ادا نکرده اي. خدا تو را از مردم حفظ مي کند. در اين آيه، چند نکته اساسي و قابل دقت به چشم مي خورد: 1 - لحن آيه قاطع بوده، از اهميت و جايگاه ويژه اي برخوردار است و با خطاب ايها الرسول نه ايها النبي آغاز شده است. 2 - فرمان بقدري بزرگ است که با تمام رسالت برابر دانسته شده و عدم انجام آن، نقض رسالت محسوب شده است: و ان لم تفعل فما بلغت رسالة 3 - از عبارت ما انزل اليک من ربک معلوم مي شود که قبلا هم اين آيه نازل شده بود و پيامبر (ص) درنگ مي کرد، چون درباره انتصاب مردي از خويشاوندان او بوده است. 4 - اين بلاغت به دليل حساسيت و موقعيت مخصوص خود به ناچار، خطرات و کارشکنيهايي به همراه داشت. 5 - خداوند پيروزي و موفقيت آن را تضمين کرده است: و الله يعصمک من الناس
کاروان در بيابان گرم و سوزان حجاز به پيش مي رفت. صفاي پيامبر، نگاه پر محبت او، نصيحتها و پندهاي پدرانه اش، سجده مناجاتش، خضوع و تواضعش، لبخند و گريه اش همه و همه در ذهنها مانده بود.