معناي مولا
پاسخ اين توجيه، اين است که: 1 - اگر مراد پيامبر (ص) دوستي با علي (ع) بود و اينکه آن حضرت يار و ياور مردم باشد، ديگر لازم نبود که پيامبر (ص) در آن صحراي گرم و سوزان و در موقعيت حساس حج و آن حضرت بي نظير، فرمان توقف دهد و صبر کند تا جلو رفته ها برگردند و عقب مانده ها برسند و مهمتر از همه، آيه قرآن، نازل شود و ياور بودن علي (ع) را با مقدمات بسيار در سخنراني خود بيان کند و از مردم اعتراف بگيرد. پس معلوم مي شود مساله ديگري در کار بوده که پيامبر (ص) اين گونه عمل کرده است. 2 - اعلام دوستي با علي (ع) مساله اي نبود که رسول خدا (ص) در مورد آن تبليغ نکرده باشد، زيرا پيامبر (ص) بارها در اين مورد صحبت کرده و آن را به مردم گشزد نموده بود. 3 - اعلام اين مطلب که علي (ع) دوست مردم است. وحشتي براي پيامبر (ص) بوجود نمي آورد تا لازم شود خدا او را تسلي و دلداري دهد به همان گونه که در آيات قرآن آمده است. 4 - دوستي با حضرت علي (ع) و ياور مردم بودن، آن قدر مهم نبود که خداوند با لحن قاطع به رسولش بگويد: اگر انجام ندهي، رسالتت را به پايان نرسانده اي. 5 - موضوع دوستي، احتياجي به بيعت گرفتن از مردم، تبريک گفتن به حضرت علي (ع) با مراسم مخصوص ندارد. آيا اين عاقلانه است که به خاطر يک دوستي ساده، در بياباني گرم و سوزان، خيمه درست کنند و به مردم دستور بدهند که با يک دوست بيعت کنند. 6 - پيامبر در مراسم حج، از جدايي با مردم و ملاقات با خدا سخن گفت و به آنها گوشزد کرد که به فکر آينده خود باشند و از قرآن و عترت جدا نشوند و پس از آن نيز، حديث ثقلين را بارها و بارها تکرار کرد. همه اين مسائل نشان مي دهد که موضوع غدير خم بسيار با اهميت تر از سخناني است که اهل سنت مطرح مي کنند و آن، موضوع رهبري آينده حکومت اسلامي و جانشيني پيامبر (ص) است زيرا بعد از رحلت پيامبر (ص)، اولين رهبر مسلمان قرآن و دومين آن عترت بوده است.
منظور از کلمه مولا در اين روايت پيامبر (ص) که فرمود: من کنت مولاه فهذا علي مولا چيست؟ شايد گفته شود: مولابه معناي دوست و يار و ياور است، نه به معناي سرپرست و کسي که بتواند در حق مردم تصرف کند و اطاعت کردن از او، واجب باشد.