چرا امامت انتصابي است











چرا امامت انتصابي است



دين اسلام، يک آيين جهاني است و مخصوص يک ملت و گروه و نژاد نيست. خطابهاي قرآن با يا ايها الناس آغاز مي شود و تمام مردم جهان را به اسلام دعوت مي کند.

تا زماني که رسول خدا (ص) در قيد حيات بود، رهبري جامعه را به عهده داشت. پس از رحلت آن حضرت، بايد رهبري حکومت اسلامي، به شايسته ترين فرد امت، واگذار مي شد تا حکومت از جاده مستقيم اسلام و قوانين الهي خارج نشود و زحمتهاي طاقت فرساي پيامبر اکرم (ص) هدر نرود. در اين مورد که رهبري حکومت اسلامي - پس از پيامبر - به وسيله خدا انتخاب مي شود يا هر ملتي خودش انتخاب مي کند دو نظريه وجود دارد: يکي نظر شيعيان که معتقدند امام را بايد خدا انتخاب کند و ديگر نظر اهل سنت که مي گويند: امام را ملت انتخاب مي کند. هر يک از اين دو گروه براي ادعاي خود دليلي آورده اند خوب است به قرآن، روايات، عقل، فطرت و آراي مردم مراجعه شود، تا شرعي بودن و حقيقي بودن نظريه شيعه نيز آشکار گردد. حال بطور بسيار فشرده چند نمونه را که دليل بر شرعي بودن امامت است، مطرح مي کنيم.

1 - آيات متعدد قرآن از جمله:

الف: آيه تبليغ: يا ايها الرسول بلغ ما انزل اليک من ربک فان لم تفعل بلغت رسالة......

ب: آيه اکمال دين: اليوم اکملت لکم دينکم و اتممت عليکم نعمتي و رضيت لکم الاسلام دنيا...

2 - روايات متواتر منزلت) و ثقلين و نظاير آن توسط شيعه و سني نقل شده است، به گونه اي که هيچ جاي ترديدي براي کسي که خواهان حقيقت باشد، نمي ماند.

3 - آراء و نظرات مردم آن دوره نيز اين امر را ثبات کرده است، زيرا پس از اينکه امامت علي (ع) به امر خدا توسط پيامبر (ص)معين شد، به دستور آن حضرت خيمه اي ساختند و مانند يک انتخاب عمومي، همه مردم از زن و مرد و کوچک و بزرگ با حضرت علي (ع) بيعت کردند، مردان، با قرار دادن دست خود در دستهاي مبارک مولي الموحدين، اميرالمومنين علي (ع) با آن حضرت پيمان بستند و رهبري علي (ع) را تاييد کردند. بيعت زنان با اميرالمومنين (ع)، مانند بيعت زمان پيامبر (ص) بود. پيامبر ظرفي را پر از آب مي کرد و دست مبارک خود را در آن مي گذاشت و سپس زنان نيز دست خود را در آن ظرف مي گذاشتند. در روز عيد غدير نيز زنان با حضرت علي (ع) بيعت کردند.

تعداد بيعت کنندگان رقم قابل توجهي بود. آن جمعيت که با توجه به آن زمان، در نوع خود بي نظير و يا حداقل کم نظير بود، به نمايندگي از طرف مردم، راي دادند و رهبري آن حضرت را پذيرفتند. بسي جاي تعجب است که يک اجتماع هشتاد هزار نفري مشروعيت نداشته باشد، اما يک شوراي شش نفره در زير يک سايبان و بدون اطلاع مردم، مشروعيت داشته باشد!

در واقع روز غدير، تنها روز انتخاب حضرت علي (ع) نبود، بلکه روز انتخاب آن حضرت به عنوان اولين حلقه امامت و عصمت بود و امامان بعد از آن حضرت نيز به همين طريق انتخاب شدند يعني به امر خدا و انتخاب امام قبل خود.