رهبران شايسته
مساله رهبر و رياست و حاکميت، چيزي است که سرنوشت يک جامعه به آن بستگي دارد بطوري که پيشرفت و انحطاط، پستي و سقوط، سعادت و شقاوت، ذلت و عزت، آزادگي و بردگي اجتماع منوط به آن است بنابراين اگر صالح باشد، جامعه را به صلاح و رستگاري سوق مي دهد و اگر رهبر، فاسق باشد، جامعه را به فساد مي کشاند. قرآن در اين زمينه مي فرمايد: و اذا اردنا نهلک قرية امرنا متر فيها ففسقوا فيها فحق عليها القول فد مرناها تدميرا؛ چون بخواهيم اهل دياري را هلاک سازيم، پيشوايان و مالداران آن شهر را وادار مي کنيم که از راه حق، خارج شده و ظلم کنند، آنگاه عذاب بر آنها واجب گردد و آن را در هم فرو کوبيم. پيامبر اکرم (ص) در اين باره فرمود: اذا ساء فاسقهم و کان زعيم القوم اذلهم الي قال فلينظر البلاء. هنگامي که شخص نالايق و خود سري، رهبر يک ملت شود و نگهبان اجتماع، پست ترين فرد باشد، آن جمعيت بايد در انتظار بلا باشد. و نيز فرمود: لن تهلک الرعية و ان کانت ظالمه مسيئه اذا کانت الولاه هاديه مهديه؛ يک ملت، هرچند سرکش و نابکار باشد. به سقوط و هلاکت نمي رسد، به شرط آن که رهبران صالح و شايسته داشته باشد. با توجه به آنچه گفته شد، مي توان گفت: هيچ کس قدرت ساختن بهترين جامعه را ندارد و هيچ کس نمي تواند چنين جامعه اي را بنا نهد و مدينه فاضله به وجود بياورد، مگر شايستگاني که رهبري آنها از جانب خدا مورد تاييد قرار گرفته باشد. پيامبر اکرم (ص) که تمام توجه او به نيکي و پاکي، آزادي و پيروزي و بهروزي امت اسلام بود و وجود يک رهبر را براي پيشرفت هدفهاي اسلامي، بسيار لازم مي دانست، به اين فکر بود که بعد از وي، خير و صلاح جامعه چه مي شود و زمام حکومت اسلامي به دست چه کسي مي افتد. او آرزوي خوشبختي جامعه را داشت و مي خواست سلسله رسالت و امامت، همچنان تا ابد ادامه داشته باشد. لذا بارها چنين فرمود: اني تارک فيکم الثقلين کتاب اللّه و عترتي؛ من از ميان شما مي روم و دو چيز گرانبها را به يادگار مي گذارم: کتاب خدا (قرآن) و عترتم. پس همانطور که نبوت انتصابي است، نه انتخابي، و پيامبر از طرف خدا، به اين مقام منصوب مي شود امامت نيز انتصابي بوده و امام از طرف خدا منصوب مي شود و به وسيله پيامبر (ص) به مردم معرفي مي گردد.
طبق قانون عدل - که عدالت اجتماعي نيز از آن سرچشمه مي گيرد - رسالت سنگين رهبري و سرپرستي امت و همچنين توضيح و بيان قوانين، بايد به عهده کساني باشد که از همه مردم، عالمتر و عادلتر و پرهيزکارتر و پاکتر و صالح تر باشند.