رهبري، مبين قانون
براي اينکه يک اجتماع، هميشه در حال فعاليت و حرکت باشد و امت سعادتمند شود، قوانين کامل و جامعي لازم است تا ارزشها و کرامتها و فضيلتهاي انسان را حفظ کرده، عوامل ضد پيشرفت را از بين ببرد و جامعه را به سوي سعادت و رستگاري هدايت کند. اين قانون بايد از طرف قانونگذاري باشد که عقل کل بوده و عملش به همه نيازها احاط دارد و قادر است جامعه را در سير تکامل به حرکت درآورد، چرا که خود، کمال مطلق است و به همه چيز، دانايي دارد و چنين قانوگذاري همان خداي يکتاست که جهان را آفريده است. پس قانون و برنامه تکامل انسان، بايد از سوي او باشد تا در قلب و جان مردم، نفوذ کند. براي اينکه هوهاي نفساني هيچ کس بر قانون اثر نگذارد و کسي هنگام توضيح قانون، به نفع خود يا ضرر ديگري مطلبي را کم يا اضافه نکند و براي حفظ شدن اصل و حقيقت قانون، و همچنين بيان کردن و عمل کردن به آن، احتياج به کسي است که قانون را براي مردم توضيح دهد و آن را به اجرا درآورد. اين مسؤ وليت سنگين و حساس بايد بر دوش کسي باشد که از طرف خدا تعيين و انتخاب شده است، چنين شخصي که پيامبر (ص) ناميده مي شود. به وسيله وحي، قانون و پيام خدا را به بشر مي رساند و آن را تفسير و اجرا مي کند. بعد از پيامبر (ص) نيز براي اينکه زحمتهاي او هدر نرود و راهش باقي بماند، بايد ادامه کار به عهده کسي باشد که از طرف خدا انتخاب شده و به وسيله پيامبر، به مردم معرفي شود. چنين کسي بايد خصوصيات پيامبر را درارا باشد. اين خصوصيات، عبارت است از: 1 - عصمت داشته باشد؛ يعني در تمام دوران عمر خود هرگز مرتکب گناه نشده باشد. در بيان احکام و حقايق دين و جواب دادن به سؤ الهاي مذهبي مردم و توضيح مسائل پيچيده مذهبي دچار خطا و اشتباه نشود. 2 - دانايي و آگاهي او نسبت به دين و مذهب، از همه بيشتر باشد و هيچ مساله اي براي او نا آشنا نباشد. 3 - نيکوکارترين، عادلترين، پرهيزکارترين و پاکترين افراد جامعه باشد.
اسلام تنها مکتبي است که انسان را مي سازد و بهترين برنامه ها را براي رشد و ترقي او، ارائه مي دهد. اسلام در تمام قسمتهاي اعتقادي، عبادي، سياسي، نظامي، فرهنگي اقتصادي، اجتماعي و بهداشتي، برنامه هاي مخصوص دارد. اسلام براي اينکه يک جامعه نمونه و برتر بوجود آيد، دو عامل مهم را لازم مي داند: قانون الهي و رهبري الهي - مردمي.